Vrijwel direct na het wakker worden lees ik een verbaal cadeautje van fijn reismaatje Ellen:
Zevenmijlslaarzen Transformeren stap voor stap: Japanse sloffen
Wauw…. En uhmmm direct na het wakker worden op de app kijken? Jawel… door het tijdsverschil kan ik dan soms even contact hebben. Ik vind het een fijn begin van de dag. Echt op mijn sloffen voelt het nog niet altijd maar het gaat steeds beter. Slof, slof, slof.
Daarna rustig gemediteerd. Your lungs are made for breathing, your heart for pumping blood and your brain is made to think. In mijn hoofd vul ik aan. En darmen zijn gemaakt om poep te produceren. Soms denk ik dat mijn hersenen de functie van mijn darmen overnemen met alles wat ik denk. En even later. Jammer dat het andersom niet zo is. Er heeft nog nooit een mooie gedachte mijn anus verlaten.
Om 6.35 vertrokken voor de bestemming van die dag. Hakone. Een flink stuk rijden dus vertrek op tijd. Google maps geeft aan 6 uur. Met pauzes dus nog langer. En… net ontdekt met opnieuw een zoektocht naar een vertrouwde slaapplek nog weer langer.
300 kilimeter gereden. 12 uur over gedaan. Reken jij de gemiddelde snelheid uit? Ik wil het niet weten.
De eerste tussenstop was om 8.10 bij een stenen zen tuin in Kiso. Had zelf zitten dubben of dat niet onzinnig en om was, maar dit keer besliste Google. Die leidde me er praktisch langs. Fijn dat iemand anders ook eens een keer beslist.
De tuin was nog niet open. Een oude dame was druk aan het harken om de bijbehorende tempel heen. Ze maakte me duidelijk dat de tuin om 8.30 open zou gaan. Op het pad ligt nog een handbezem klaar, gemaakt van samengebonden takjes. Er bij een mooi groot blik gevouwen van een messingplaat. Prachtig mooi. In het kader van moet toch wachten besluit ik haar te helpen. Fijne bezigheid dat vegen, swoesh swoesh swoesh. Zij vond het maar een raar plan volgens mij. Ze moest er om lachen. Zo snel ze zag dat de caissière er was duwde ze me bijna de tuin in. Geloof dat ze daar niet zo vaak vroeg buitenlanders op bezoek krijgen. Van schrik kreeg ik een paar papieren cadeautjes en een bruinebonen reep. Dat laatste is lekkerder dan het klinkt.
De tuin was zoals je je voorstelt bij een stenen zen tuin. Veel stenen. Netjes geharkt in vormen. Wel mooi maar ook rebellie opwekkend.
Een haiku poging Om stilte vast te leggen Een nietszeggend woord
Als ik ben uitgekeken staan de tuinvrouw en cassière samen te praten. Ik zwaai en buig. Zij zwaaien en buigen terug. Met beide armen in de lucht zwaaien ze nog na.
Op een van de andere tussenstops in een M E G A groot warenhuis het deken mysterie opgelost. Of in elk geval liggen daar een paar opties. Inmiddels zelf geen deken meer nodig dus ik laat ze voor wat ze zijn.
Blijft als enige raadsel nog over waar iedereen die leuke badjassen vandaan haalt. Heb inmiddels toch heel wat winkels gezien. Dieren, lingerie, elektronica, souvenirs, snoepgoed, groter dan grote boeddha’s, planten, sokken werkelijk heel veel gezien maar leuke badjassen niet. Toch eens rondvragen. Er ontstaat een bedrijfsplannetje. Ik ben vast niet de enige toerist die opzoek is naar zo’n leuk geval. Als ik nou eens… broei broei… fijn om gewoon ongeremd te fantaseren. Zonder de stress van de realiteit met accountants, btw aangifte, huur en wat die meer zij.
In de loop van de dag ontdekte ik overigens dat het vandaag donderdag is. Geloof dat ik al een paar dagen uit de pas loop. Zou ik straks nog te laat op de luchthaven staan…
De route loopt langs mount Fuji. Hoop maar dat jullie me geloven. Geen bewijslast want alle bergen zijn in nevelen gehuld. Een heel stuk over de voet(en) van de berg gereden. Hoe zou dat nou zijn om hier permanent te wonen. Zou je er dan bij stilstaan dat hij nog weer kan uitbarsten? Moet denken aan Pompeji.
De grootste schik had ik toen er een rijtje van 5 supersnelle wagens, type Porsche en Ferrari, me inhaalden. En ik hen later, oprecht per ongeluk, ook weer. Wonderlijke rijstijl hadden ze. Ruimte laten vallen en dan heel hard optrekken. Ze waren makkelijk bij te houden. Met 40-50 kilometer per uur. Er reed een witte auto voor ze. Inhalen op de kronkelwegen geen optie.
Na een half uurtje met ze te zijn opgetrokken sloegen ze af. Achter de witte auto aan. Bij een parkeerplaats waar stond: fun to drive. Yup het is super leuk. Blij dat ik zelf mag rijden zonder babysit.
De zoektocht naar een fijne slaapplek wat lastiger. Kwam aan toen het licht was. Op de eerste plek was er een man in een auto die me een unheimisch gevoel gaf. Op naar plek nummer 2. Zie ik daar nou dezelfde man? Inmiddels donker en mistig. Ik kreeg de kriebels.
Edoch nu bij een mooie onsen. Verschillende baden tussen bamboe struiken. Blijf straks gewoon staan. Mij maken ze niet meer gek.
Toch wel. Ik mocht niet blijven. Het leven van een zwever gaat niet over rozen. Nu geeindigd op een parkeerplaats bij een meer. Nagenoeg geen andere auto’s. Onduidelijk of er nog meer mensen slapen maar de enge man is afgeschud. Welterusten.