Tempels

Vanmorgen het Tôshô-gû altaar bezocht. P R A C H T I G. Een deel in rust kunnen zien. Een man die het terrein onderhield.

Een man blaast blad en
Water weg met bladblazer
Waaiers op de steen

En een deel tussen de drommen mensen. Waaronder rijen geordende schoolkinderen.
Een gesprekje:
Can we ask you a question?
Andere: Did you understand that question? (de eerste wel, de tweede duurde heel wat langer).
En zo nog wat vragen. Grappig. Het zorgde voor levensgeluk in al het op mezelf terug geworpen zijn.
Als dank kreeg ik een kraanvogeltje. Hoeveel geluk kan een mens aan op 1 dag?

Gefrutseld papier
Netje volgens de regels
Wordt origami

Daarna op pad om een parkeer/slaapplaats te vinden. Het plan om zalig zen uit te rusten bij een mooi meer. De mevrouw zegt als ik geen tent heb ik niet hoef te betalen. Sleep in car is free. Op de parkeerplaatsen echter overal plaatjes met campers met kruisen erdoor. Voelt toch niet zo prettig. Naast het politiebureau.

Op naar de volgende plek 1,5 uur verder. Volslagen verlaten. Uhmmm… ook niet zo fijn. Net als eerder deze dag vraag ik me af wat ik mezelf aandoe…. Waarom niet gewoon met het ov? Lekker slapen in een hostel? Een zinnig antwoord kan ik niet bedenken. Écht economisch is het niet, gezien de benzineprijzen en het verbruik… over het milieu heb ik het nu maar even niet.

Nog weer verder op pad. 1,5 uur later, om 8 uur in het donker. Het duurt even maar daar is ie dan. Een parkeerplaats die zich langzaam vult met andere kampeerders. En… ook niet verkeerd… bij het startpunt van Echigo-Tsumari Art festival.
Vanmiddag onderweg moest ik denken aan kraamtranen. Dag 4 na de geboorte van mijn vakantie. Klopt toch ongeveer? Nu hoop ik dan toch weer op een roze wolk. Met Zwitsal luchtjes en wat dies meer zij. Vrees echter toch nog geregeld donkere wolken tegen te komen. Mét gouden randjes. Dat dan weer wel.