Na redelijk goed slapen beginnen we de dag met een ontbijt; een frisse salade, een eitje erbij en een broodje. De kaas die ik heb mee genomen wordt aangesneden. Ze zijn er blij mee. Fijn. Ze hebben mij zelfs nog een doos met koekjes gegeven van de winkel waar we gisteren thee hebben gedronken. Alsof het nog geen groot genoeg cadeau is om bij hen te mogen logeren.
Na het ontbijt bezoeken Uyumi en ik tempel nummer 2. Kyomi blijft thuis. We wandelen langs de rivier er naar toe. Onderweg vertelt Uyumi hoe blij hij is dat hij Kyomi heeft gevonden. Ze waren beiden eerder getrouwd maar toen die huwelijke mis zijn gelopen zijn ze bij elkaar gekomen. Hij had haar 10 jaar eerder ook al eens gezien. Was toen eigenlijk al op haar gevallen. Hij verteld dat zij sneller moe is en hijzelf een soort onbeperkte energie heeft. Recent nog een marathon gelopen bijvoorbeeld. En dat hij degene is die het actiefst is met nevenactiviteiten. Als vrijwillige gids in Tokyo en met couchsurfing onder andere Het is een mooi liefdevol verhaal. Leuk om wat inzicht te krijgen in hun bestaan.
We bezoeken de tempel en doen ook hier een gebedje. Er is nog iets wat hij me wil laten zien. Onderweg er naar toe komen we langs een andere tempel. Ik stel voor ook daar even te kijken. Daar is de mogelijkheid om een boekje te kopen om aantekeningen in te laten maken van de tempels die je bezoekt. Het lijkt me een mooi souvenir. Uyumi schaft er ook een aan. En verteld me dat hij nog nooit eerder in dat deel was geweest. Toch grappig voor een lokale gids die al 25 jaar in Tokyo woont.
Om 11 uur heeft hij gereserveerd voor een traditionele dansles. In Kimono. Heb me niet vaak zo’n toerist gevoeld maar toch is het leuk. Het aankleed proces gebeurd heel precies en met hulp. De dans is zo simpel dat zelfs ik die na kan doen. Er volgen heel wat foto sessies. Een andere echt Japanse ervaring.
Na de dans heeft hij een restaurantje uitgezocht. Het is een beetje een zoektocht via googlemaps. Ook hij is er nog nooit geweest. Bij de ingang staat een bordje; We do not have airconditioning. Beware that it is very very very hot. 3 keer very. Ze menen het vast. Binnengekomen blijkt het niet over dreven. Het is in een tradiotioneel oud houten gebouw met tatami matten. Er staan allemaal lage tafeltjes die bijna geheel beslagen zijn met een bakplaat. Het lijkt me een redelijke verklaring voor de warmte. En behoorlijk brand gevaarlijk. Op de plaat wordt een mix gegooid die we zelf kunnen uitkiezen. Het houdt het midden tussen een gevulde omelet/pannekoek. En smaakt uitermate lekker.
Na het eten sluit Kyomi zich aan. We bezoeken gezamelijk een warenhuis. Indrukwekkende luxe. Kleding maar ook eten. Ik zie rundvlees 100 gram voor 6452 Yen, een kleine 60 euro. Jemig… wie doet hier zijn boodschappen.
Wel neem ik een zakje mee met Dashi soep. Die van Kyomi gisteren smaakte zalig. Zij zei dat dit zakje een basis ingredient is. Op hoop van zegen.
Dan is het tijd voor mij om door te reizen naar de hostel van Japan Campers. Hoe daar te komen snappen ook Uyumi en Kyomi niet. Maar uit eindelijk lukt het nadat we afscheid hebben genomen op het station.ĺ Het woord hostel is groot voor wat het is. Een kamer boven hun kantoor. Nogal troosteloos. Echter toch te moe om nog sociaal te zijn en slapen doe ik met mijn ogen dicht…