Vannacht ontdekt dat het inderdaad heerlijk zitten is op een verwarmde bril te zitten als het verder koud is in huis. Naast eenzaamheid dus ook groot genieten.Echt.
De winter hier lijkt me geen pretje. Daarna gelukkig ook nog weer onder mijn warme donsje. Zalig geslapen tot 6 uur. Wakker met een haiku in mijn hoofd.
Vederlicht licht valt Door rijstpapieren wand zacht op Tatamimat vloer
De krekels die s nachts wel geluid maken zijn weer verstomd.
Een hele lege dag voor me. 18 uur. Dat is best veel. Dus toch maar beginnen in de gietijzeren heksenketel. Ondanks opvolgen van bad plug instructies loopt het bad vlugger leeg dan vol. Het ijzer koelt snel af. Heel lang houd ik het niet vol.
Dan maar een ochtendwandeling. Een proefrondje. Plan is in de middag een wandeling te maken naar de top van de berg. 539 meter.
In de ochtend denk ik nog als er maar niemand spontaan in mijn huis erbij wil. Ik heb duidelijk last van territoriumdrift. Mijn spullen liggen her en der verspreid. Dus ook een gevoel van fijn alleen.
Tussen de middag een shitake omelet met groente. Ondanks de optie voor mes en vork kies ik voor stokjes. Na heel wat gehannes in het begin gaat het me nu goed af. Ook de noedelsoep vormt geen probleem meer. Overigens wel blij dat Uyumi me heeft verteld dat je daarbij hoort te slurpen. Dat voegt ook meer smaak toe. Een mooie vorm van omdenken vind ik dat persoonlijk. Zonder geluid is het niet te doen dus beter positief duiden.
Langs het pad naar boven staan tientallen Boeddha-beeldjes. En ergens halverwege ook een gammel toiletgebouw. Vol met webben en rotzooi. Ik kies later toch voor een toilet met mooi uitzicht boven op de berg:
Vlak daarbij staat een hutje ingericht met een klein altaar en een krukje zie ik door een spleet onder de deur. Vermoed dat het gebruikt wordt voor stiltedagen.
Echte stilte toch Behalve de ruisende wind En rumoerig hoofd
Maar na een tijdje daar kijken wordt ook mijn hoofd rustig. Het kan dus toch.
Later die middag bedenk ik dat de vorm van terugtrekken die ik heb gekozen me moeilijk valt omdat ik echt alles zelf moet doen. Het rijden, zelfzorg, programma bedenken en nu op deze plek voor international exchange ook weer alleen een uitwisseling met mezelf.
Straks denk ik nog dat Wat ik denk er echt toe doet Rare gedachte
Het laatste stuk van de route is kennelijk al wat langer niet belopen. Echt grote spinnenwebben hangen over het pad. Sommige meer dan een meter doorsnede.
De spinnen zijn geel met zwart en rood. Als dat geen alarmkleuren zijn weet ik het ook niet. Na 3 keer toch bijna verstrikt te raken zoek ik een tak welke ik als een soort wiggelroede op en neer zwaai. De tegengekomen webben verplaats ik naar de kant.
Giga spinnenweb Bijbehorende spinnen Blij dat ‘k geen vlieg ben
Weer terug in het huis ga ik verder met spelen met verf. Het resultaat niet indrukwekkend. Ik merk dat ik toch weer onrustiger word. Ik bedenk me dat ik misschien toch eerder naar huis wil. Zal ik de vlucht veranderen? Moet hoe dan ook nog zo’n 1600 km rijden. Met 40 kilometer per uur kan ik niet eens zo heel veel sneller er zijn. En och… het genieten is er toch ook echt. Grappig. Aan de ene kant valt het me mee hoe goed het gaat en soms ook tegen.
Het geeft me wel weer een stukje zelfinzicht. Ik vraag me af of, nu ik weet hoe het is, ik toch zou zijn gegaan. Het antwoord is denk ik ja. Meestal in elk geval.
Dan besluit ik toch gebruik te maken van de wifi. Fijn weer even contact.
Verschillende berichtjes. Leuk om daar zo van te kunnen genieten.
Eén is een appje van Hans met een bus die te koop staat. En een kritisch artikel over Japan.
Jemig wat een zwartgallig artikel. Echt alleen gericht op de slechte kanten… 8 dagen stress gehad lees ik er uit…. En… Nog een nakomende gedachte. Hij is vast gereformeerd. Hoezo land zonder religie. Het hele land is bezaaid met tempels. Kortom: blijf af van Japan.
Er zit vast ook een kern van waarheid in. Er zijn hier inderdaad dingen die beter kunnen. Voor een land waar de Lean filosofie is uitgevonden wordt er echt onwaarschijnlijk veel verspild. En ik heb gehoord en gelezen dat het leven voor vrouwen toch ook moeilijker is. En dat er speciale vrouwencoupés zijn omdat ze anders worden bepoteld door deze of gene.
Aan de positieve kant: als de bevolking halveert zie ik opties voor het kraken van zo’n mooi huis in de bergen.
Ook een hart onder de riem appje van Angèle:
Solitude
https://youtu.be/lJ_otCypFi0
In de avond begint het te regenen. Het huis rammelt niet alleen, maar zucht, kreunt en steunt. Het klinkt alsof er aan de diverse ramen wordt gemorreld. Ik word er zenuwachtig van. Denk wat als er zo iemand binnen staat.
Japan is het land Waar ik geen angst ken anders Dan in ‘t eigen hoofd
Ik kan natuurlijk altijd nog in mijn bus gaan slapen bedenk ik maar doe het niet. Als je angst de ruimte geeft word je wereld steeds kleiner.
Op zich zalig geslapen. Maar in de ochtend een werkelijk vreselijke droom over een waarneming waar ik de weg niet weet. Wie denkt dat deze reis avontuurlijk is zou voor de lol eens in mijn dromen moeten mee kijken. Alles is relatief.
Karlijn blijkt nog wakker. De wekelijkse buddybel is weer fijn. Voor mij traditioneel om 7 uur ’s ochtends op vrijdag. Voor Karlijn tot 1 uur ’s nachts op donderdagavond. Dank lieve vrouwe…
Na het ontbijt ruim ik het huis, pardon de villa, weer op en laat het achter zoals ik het aantrof. Dekbed hangt buiten uit te waaien de futtons er naast. Tijd voor weer een stukje toeren.
Nog 1 van Angéle vlak voor vertrek:
Dank ook voor dat cadeautje. Dat was nou net wat ik nodig had.
Ga gezegend op reis.