De dag begonnen met schelpjes zoeken op het strand. Een prachtige verzameling gevonden. Eéntje uitgekozen om mee te nemen. Ik zoek ze al zolang ik me kan herinneren. Drie wekflessen vol lijkt me wel genoeg. Een goede oefening in loslaten.
Daarna richting centrum van Takaoka gereden om te kijken of er ondanks de 3 feestdagen wat te doen is. Super rustig op straat maar er bleek wel een soort festivalletje te zijn. Een deel van de stad is opnieuw opgebouwd in oude stijl met rijstpapieren wanden en tatami matten. Erg mooi maar niet bijzonder isolerend lijkt me. Aan echte verwarming doen ze hier niet. Een oliekacheltje wordt gebruikt om de kamer waar ze op dat moment verblijven te verwarmen. Nu met 23 graden geen punt maar heb toch ook echt veel foto’s gezien met manshoge sneeuw. Hoger in de bergen is het systeem niet anders. Dan te bedenken dat ik het nu al koud heb gehad. Heb overigens nog geen winkel gezien waar dekens worden verkocht. En zie ik ook veel huizen van golfplaat…
Takaoka is bekend om het bronsgieten en het maken van belletjes. In een van de huizen is een werkplaats. Ik neem één belletje mee als souvenir. Het schijnt dat je minimaliseren kunt leren. Ik moet de cursus maar eens doen. Dit is souvenir nummer 5. Even ter verdediging van mezelf: ik heb al veel meer laten liggen dan mee genomen… En eentje is een prachtig handgemaakt vegertje waarmee ik elke dag mijn thuisje kuis. Elke dag? Ja elke dag! Maar goed. Ook al de nodige pre-venirs bij elkaar thuis als onderdeel van de voorpret. Waarvan overigens ook een groot deel gekregen! Waarvoor dank Jheroen, Twan, Ellen, Mieke en Hanneke!
In de gerenoveerde buurt was een parade van jonge dames in Kimono’s. Schatte zo rond de 16-17. Op de traditionele manier gekleed lopen ze één voor één naar een rood matje van 50x50cm. Op dat podiumpje doen ze allemaal een andere dans, elk met een ander attribuut. Een lantaarn, een parasol, een draai molentje etc. etc. Mooi om te zien.
Er is een horde fotografen aanwezig. Er worden heel wat plaatjes geschoten. Wat me doet denken aan de diverse bordjes in de musea. Meestal no pictures met een icoontje erbij maar ook :
Omdat ik het speuren naar een slaapplek toch het moeilijkst vind had ik mezelf vanavond een camping beloofd. Voor 2 of 3 nachtjes. Met veel tijd om schelpjes te zoeken (en los te laten), flaneren langs het strand. Lekker luieren en wat lezen. Nu eens daadwerkelijk wat maken van de verzamelde materialen. Het liep anders.
Camping als zelfzorg Liep anders dan ‘k verwachtte Door Camperverbod… 😂
Dus… Doorgereden naar de volgende optie. Gelukkig lukte het dit keer wel bij de tweede keer. Inmiddels ben ik wel aan het toe groeien naar wat rebellie en wildkamperen waar nodig. Maar straks eerst hier lekker slapen. Mijn bedje is reeds opgemaakt.
Lieve Jolien,
Nu we weer thuis zijn kan ik ook je blog volgen.
Wij hebben ook een lesje internetloze vakantie vieren gehad. Leerzaam, je bent toch verwend.
Je ziet natuurlijk heel veel, maar weinig kunnen communiceren lijkt mij heel moeilijk.
Is Japan heel anders dan de rest van Azië , dat je al kent? Ik hoop wel dat je makkelijker campings kunt vinden met de tips van papa, een gezelliger idee. Bovendien, jouw campertje heeft vast geen douche en wc zoals de onze!
Tot volgende keer kus
Mama
Dag lieve mam,
Leuk dat jij ook mee reist vanaf de nieuwe bank 🤗
Dat de bus geen douche heeft wordt goed gemaakt door de Japanse badhuizen hoor! Maar ik zal kijken. Dank voor het mee denken.
Kus!
Jolien , heerlijk je te mogen volgen op je zoektocht .
Uit mijn herinnering puttend heeft de tijd stilgestaan op het platte land .Zijn ze daarmee ongelukkiger dan de moderne mens ?
Langs vulkanen en dalen
in jezelf verdwalen
rode bietjes salade
Oh yum! Rode bietjes salade. Ik moest hard op lachenn. Dank voor de twist! En voor het mee reizen. Ook nu nog lijkt de tijd hier op sommige plekken stil te hebben gestaan. Sterker nog… hij staat nu soms zelfs stil. Wat een rust!