Wakker na een lange nacht. Het comfort van dit bed op de slaapzaal… zalig. Snurkende kamergenoot. Geluid zoals de vrachtwagens maar dan tevreden. Huiselijk. Fijn. Een knetterende scheet in de nacht. Kreeg de slappe lach. Had hij nu maar zo’n toiletgeluidje bij zich gehad. Zo een van een gemoedelijk ruisend beekje.
Gezien ik toch wakker was gelijk maar een reservering gemaakt voor de laatste nacht. In een capsulehotel. Lijkt me nog wel een mooie afsluitende Japanse ervaring. Van de eigen capsule dan weer terug in de eigen vertrouwde wereld van Zutphen.
Een nieuw inzicht in mezelf is dat ik mensen kan missen. Ooit besloten dat ik moest investeren in vriendschappen in plaats van toe geven aan de kant die solistisch is en het oppervlakkige veilig vindt voelen. En ook al zijn veel van de mensen die ik mis niet perse degene die ik zou bellen als ik in de problemen zit dan nog. Ik verheug me op weerzien. Een dankbaar gevoel. En wie weet heb ik zelfs wel geleerd wel te bellen en hulp te vragen bedenk ik als ik dit schrijf.
Nu ophouden anders wordt ik er nog emotionaal van ook zo hier achter mijn ontbijtbordje.
Plan voor de dag een scharrelwandeling. Degene die me was aangeraden door de Nederlanders die ik tegenkwam op de oude postroute. Ben benieuwd wat de dag brengt.
Eerst ontbijten. Er zijn veel alleenreizenden in het hostel als ik zo kijk. Niet zoveel onderling contact. Veel mensen zitten in hun telefoon. Merk dat ik het zelf ook wel goed vind zo. Eens kijken in de Lonely Planet what er te zien is. Voor het eerst vind ik lonely planet een toepasselijke naam.
Midden in deze wereldstad. Laagbouw tussen flats. Stukjes moestuin tussendoor. Iemand heeft de parkeerplaats bij huis bezet door een ruim uitgevallen 4 kante meter moestuin. Bijna alle huizen hebben wel iets groens voor het huis staan. Een boom in vorm gesnoeid, al dan niet in pot. Ook geraniums en andere planten. Als ze dat niet zouden hebben was er ook wel erg weinig groen. Zo hebben ze toch een klein beetje ‘natuur’ ingebouwd.
Onder een brug hangen kleren te drogen aan een rekje bij een hutje gemaakt van wat plastic zeil. Wie zou daar wonen? En hoe is dat zo gekomen?
Aan de overkant zijn de overblijfselen van een vergelijkbaar bestaan onder de brug uitgehaald en op een hoop gegooid. Restanten van een bestaan. Hoe zou het met de eigenaar zijn?
Er zijn nog een paar kleine miniparkjes met een bankje of wat speeltoestellen. Het is zondag. Vrij rustig op straat maar de parkjes en het grotere park worden druk bezocht. Er staat een rij voor de Starbuckscoffee. Het tegenover gelegen tentje een stuk minder populair.
Een man staat goocheltrucjes te doen op straat. Hij heeft een baardje en een snor die aan de uiteinde in een krul zijn gekamd. Zoals Hercule Pierrot. Bijzonder beeld. Geloof dat het de tweede Japanner met baard is die ik zie. Misschien een trendsetter?
Lunchen doe ik in een traditioneel oud gebouwtje. Rijst met Makreel, wat groenten en een soepje. Erbij krijg ik lekkere groene thee van het huis. Heerlijk, met een beetje nootachtige smaak. 1300 yen moet ik voordien afrekenen. Iets van 12 euro voor een zalige lunch. Niet gek me dunkt.
20 kilometer door Tokyo geslenterd. Leuk om de stad te bekijken. Het hostel waar ik zit ligt naast Nishiarai station. Super makkelijk. Echter na het dwalen door heel Japan dwaal ik nu soms in het OV. Het kost wat puzzelen. De dames bij de informatiedesk zijn wisselend behulpzaam. Gelukkig wordt dat gecompenseerd door de gemiddelde lokale Japanner. Ik straal vermoedelijk iets van verdwazing uit want krijg steeds hulp aangeboden. Ze zijn echt zo aardig en behulpzaam. Een feestje van menselijk contact.
Bij terugkomst in het hostel denk ik. Fijne dag. Maar nog 4 van dit soort dagen? Er zijn nog 2 dingen die ik graag wil zien. Ik krijg veel lieve berichtjes. Steun. Steun op vakantie zou niet nodig moeten zijn maar vind het fijn.
Ik boek mijn vlucht om. Woensdag ga ik naar huis. Naar mijn poezels en vrienden en familie. Er zijn wat kleine technische probleempjes maar als het goed is krijg ik vandaag een email met mijn omgeboekte ticket.
Nu zo eerst weer ontbijten en dan hop weer op pad. Maandagochtend. De stad klinkt al een tijdje anders. Druk met verkeer. Ben benieuwd.